Beste zendingsvrienden,

Ons leven is er niet makkelijker op geworden sinds ik mij heb moeten inschrijven in Nederland, na 52 jaar op Martinique en Haïti te hebben geleefd. Ik moet nu per jaar tenminste vijf maanden in Nederland verblijven, maar Wilcie mag met haar visum maar drie maanden in Nederland blijven. Hoewel we de laatste twee jaar elke drie maanden heen en weer zijn gereisd tussen Nederland en de Dominicaanse Republiek, verblijven we nu op Martinique waar ik in 1972 begonnen ben als jonge zendeling. De situatie op de Dominicaanse Republiek voor Haïtianen is ronduit slecht en er worden duizenden Haïtianen opgepakt en de grens overgezet naar Haïti. Hoewel haar papieren in orde zijn voelt Wilcie zich als Haïtiaanse niet meer veilig. We zijn hier op Martinique van harte welkom en we werken mee met de voorgangers in de verschillende kerken, waarvan ik er zelf drie hebt gesticht. Toch gaat ons hart elke dag uit naar Haïti.

De drie maanden dat we in Nederland verblijven timmeren we hard aan de weg. Vrijwel elke zondag houden we spreekbeurten, soms wel twee op een dag. Doordeweeks geven we presentaties en bezoeken we mensen die ons kunnen helpen en vele anderen die gewoon met ons willen praten. In die maanden rijden we heel wat af en gelukkig heb ik aan Wilcie een grote steun.

Ik probeer het onderwerp financiën altijd uit de weg te gaan toch vind ik dat u als trouwe achterban ook onze huidige situatie moet kennen. Door de problemen in Nederland en Europa lopen de inkomsten al een tijd terug en daardoor heeft het bestuur het budget drastisch moeten verlagen. Hierdoor staan we voor grote uitdagingen. Ik zie ook wel dat er in Nederland grote zorgen zijn en toch wil ik u vragen om Haïti niet te vergeten en ons te blijven steunen.

Wilcie en ik groeten u allen hartelijk en wensen u Gods kracht en zegen toe.

Uw dienstknechten,

Johan en Wilcie Smoorenburg

P.S. Eind april komen we weer naar Nederland t/m half juli. We hopen u dan ergens te mogen ontmoeten!

Volg ons op social media via: