Blijft u achter ons staan?

Beste vrienden,

Velen van jullie steunen dit werk al sinds ik met mijn gezin naar het Franse eiland Martinique vertrok. Ik was 28 jaar toen we in geloof naar dit eiland vertrokken, op 18 januari 1972. We hebben samen met Hanspeter en Henneke Bolli met veel zegen op dit eiland mogen werken. In 1980 riep God mij naar Haïti en eind december 1981 vertrokken we met het hele gezin en medewerkster Jannie Sielstra definitief naar Haïti. De meesten van u kennen de geschiedenis over hoe God ons hier heeft gebruikt en nog steeds gebruikt.

Ondertussen ben ik 51 jaar ouder geworden en in augustus hoop ik 80 te worden. Ondanks dat voel ik me nog steeds 50 jaar en zit ik vol energie. Natuurlijk verliezen we met het bestuur de realiteit niet uit het oog. Ook wij zien dat er in 51 jaar veel is veranderd in de wereld, in Nederland en ook op Haïti. Als bestuur zijn we een reorganisatie aan het doorvoeren, zodat het werk ook door kan gaan wanneer ik het niet meer kan. Elke dag zijn Wilcie en ik bezig met Haïti en dagelijks hebben we contact met het plaatselijke team.

Zowel wij als het bestuur in Nederland en op Haïti zijn het eens over één ding: we moeten doorgaan. Hoewel we niet in alle nood kunnen voorzien zijn we de afgelopen jaren voor duizenden mensen een zegen geweest. Maar een reorganisatie is nodig om ook de komende 40 jaar tot een zegen te mogen zijn. Wilcie en ik vragen u om achter ons te blijven staan met gebed en gaven, ondanks dat vele gezinnen het in Nederland ook moeilijk hebben.

Hartelijke groeten en Gods zegen,

Johan en Wilcie Smoorenburg

P.S. Mijn zonen Marc en Matthew zeiden laatst tegen mij: ‘Papa, je bent bijna 80, ga nu eens wat leuks doen…’ Ik heb hier over nagedacht en kwam tot deze conclusie: wat ik nu doe vind ik leuk en doe ik met plezier. Ik ga daar mee door tot het echt niet meer kan.

Volg ons op social media via: