Op de foto hierboven zie je de gelukkige studenten die onlangs een studiebeurs hebben gekregen. Onze medewerkster Lourdine organiseert dit project en heeft met de studenten een bespreking van een paar uur gehouden om de spelregels goed uit te leggen. Want een studiebeurs krijgen de jongeren niet zomaar. Het is belangrijk dat ze aan bepaalde voorwaarden voldoen en zich ook aan verschillende regels houden. Zo zorgen we ervoor dat hun motivatie om mee te doen oprecht is en het geld goed besteed wordt. De studenten krijgen vanuit de stichting geld voor vervoer naar hun scholen. Het schoolgeld maken we direct over naar de scholen zelf.
Uit het archief: oude vrouw die houtskool verkoopt
“Toen mijn ouders in 1982 een bezoek brachten aan Johan en zijn toenmalige vrouw op Haïti, waren net de eerste gebouwtjes gereed om kinderen uit armoede en uitzichtloosheid in op te vangen. Dit maakte grote indruk op mijn moeder”, vertelt Robin Vlug. Vaak vertelde zijn moeder het verhaal over hoe een wanhopige moeder haar kleine baby in haar arm drukte, met de smeekbede om voor dat kleintje te zorgen.
Nu ruim 40 jaar later is een deel van het verhaal nog hetzelfde toch is er dankzij de stichting ook veel in positieve zin veranderd. Medebestuurslid Ronald Maat ging door het archief van al de nieuwsbrieven van de afgelopen 40 jaar. “Het is duidelijk dat er door de jaren heen altijd onrust en rampspoed is geweest.”, vertelt hij, “Ook was er altijd meer geld nodig om de nood te verlichten. Maar ook zien we dat Johan altijd positief en strijdvaardig bleef, ondanks de omstandigheden.” Een ander bestuurslid, André Siezenga, was ook al aan de start van de stichting op bezoek op Bon Repos als programmamaker van de EO. Ook hij werd geraakt door de armoede en met name de leefomstandigheden van de ouderen. Mede door zijn inspanningen en steun van EO Metterdaad konden we een project opzetten om bejaarden op te nemen en een menswaardige oude dag te geven.
School Léogâne: meer dan 350 kinderen krijgen hier onderwijs
In 40 jaar verandert de wereld enorm. Door de komst van het internet kunnen we dagelijks nieuws ontvangen over onze medemens elders op de wereld. De rampspoed bij de recente aardbevingen en oorlogsnieuws komt ons leven binnen en roept medeleven bij ons op. “Iedereen helpt waar hij kan.”, vertelt Robin, “Zo zijn wij geroepen voor het werk op Haïti en rekenen kinderen op onze steun. Recent zijn we een studiefonds begonnen waardoor we dit jaar al 27 veelbelovende jongeren kunnen laten studeren. Dat is ontzettend mooi want we geloven dat kennis en onderwijs de ban van armoede kan doorbreken.” Daarnaast zijn we druk bezig een aantal kernactiviteiten over te brengen onder leiderschap van Haïtiaanse leiders. Inmiddels zijn er capabele mensen die erg gemotiveerd zijn om zelfstandig verantwoording te dragen. De focus van het werk zal de komende tijd meer gericht zijn op het ondersteunen van kansrijke jongeren en kinderen, om hen de kans te geven zich te ontwikkelen. Door de veranderde veiligheidssituatie hebben we moeten besluiten veel kinderen na de zomer niet meer terug te laten keren naar Bon Repos. Gelukkig hebben we familie of gastouders bereid gevonden deze kinderen op te vangen met onze steun. “Natuurlijk behouden ze de toegang tot de school en zien we deze kinderen dagelijks terug”, licht Robin toe.
“Net zoals mijn ouders mij enthousiast hebben gemaakt voor Hart voor Haïti, is dit ook een taak van ons allen”, zegt Robin. “We realiseren ons dat er vele goede doelen zijn die strijden om uw aandacht. Maar u bent de beste ambassadeur van dit werk en het is uw taak om aan uw kinderen of kleinkinderen te vertellen over dit project.” Ondertussen maken we de stichting klaar voor de toekomst. Binnenkort wordt de website geheel vernieuwd en in lijn gebracht met de moderne sociale media. Ook zullen we meer gaan communiceren over wat een verschil het gemaakt heeft voor een jongen of meisje dat uw steun heeft ontvangen zodat uw support een gezicht krijgt. Robin sluit af: “Na dat bezoek van mijn ouders in 1982 is er veel tot stand gebracht. Maar net als bij Mozes is er na 40 jaar een periode dat er verandering komt. We gaan een nieuwe tijd in met nieuwe kansen en uitdagingen. Als stichting bewegen we mee met die ontwikkeling, gaat u met ons mee die nieuwe toekomst tegemoet?”
Vorige week is de kleuterschool weer begonnen! We zijn dankbaar en blij dat we nu toch voor een deel kunnen starten, het is een begin! Om dit heuglijke feit te vieren zijn we de school gestart met een dankdienst in de kerk met de ouders en kinderen. We hopen en bidden dat de bendes zich rustig houden zodat de school open kan blijven. Hopelijk kan de school snel helemaal open, ook voor de andere klassen!
De directie op Bon Repos heeft geen eenvoudige taak op dit moment maar zet zich voor 100% in om het werk draaiende te houden. “Hoewel wij er niet zijn hebben Wilcie en ik elke dag meerdere malen contact met de directie en nemen dan samen de nodige beslissingen”, vertelt Johan. Wat vooral problemen oplevert is het vinden van brandstof en voedsel en Bon Repos verlaten wanneer dit nodig is. “Het vraagt om wat improvisatiewerk, maar tot nu toe lukt dit nog steeds”, aldus Johan.
Kesto Erilus (64 jaar) is voorganger en directeur op Bon Repos en verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken. Hij is getrouwd, heeft drie kinderen en woont sinds zijn 24ste in Port-au-Prince. Sinds 1 maart 2011 werkt hij voor Hart voor Haïti. Daarvoor werkte hij voor Unicef tot Johan op een dag contact opnam en hem zei dat hij een voorganger zocht en werk voor hem had op Bon Repos. “Ik woonde met mijn gezin niet ver van het kinderdorp en ik vond het een interessant aanbod. Ik nam de tijd om erover na te denken en te bidden en koos daarna voor het werk van Hart voor Haïti”, vertelt Kesto. “Hier heb ik nog steeds geen spijt van!”
Als directeur moet Kesto alles in de gaten houden en overal van op de hoogte zijn. De verschillende afdelingen zoals de kerk, de appartementen, de scholen, ouden van dagen; alles is onder zijn beheer. Kesto: “Ik regel ook het werk buiten Bon Repos; dus het inkopen van medicijnen en voedsel, het regelen van betalingen en natuurlijk het werk voor de kerk.” Er moeten cheques getekend worden voor het personeel en verder doet Kesto bruiloften, begrafenissen en springt hij bij waar nodig. “Het is een intensieve baan!” Uitdagingen zijn er momenteel genoeg. Zo komen er door de moeilijke omstandigheden regelmatig oudbewoners van het kinderdorp naar Bon Repos om geld en andere dingen te vragen. “Dit is wel moeilijk want we kunnen niet iedereen helpen en dat is niet leuk.”
Dat Johan en Wilcie nu niet op Haïti zijn maakt het werk voor Kesto wel moeilijker. “Het werk gaat natuurlijk gewoon door, maar het is moeilijker en vaak onmogelijk om buiten Bon Repos te gaan door de vele gewelddadige protesten tegen de regering. Ook het gebrek aan vrijwel alles maakt het moeilijker; het is vaak improviseren.” Bijna elke dag heeft Kesto wel contact met Johan en Wilcie en als het nodig is ontmoeten ze elkaar op een veilig te bereiken locatie om al het werk grondig door te nemen. “Ik zie dit werk als een opdracht van God en daarom doe ik ook mijn uiterste best om het werk zo goed mogelijk te doen”, vult Kesto aan. “Het voelt goed om te werken met kinderen en hen een kans op een goede toekomst te geven. Daar werk ik dan ook hard voor. Ook het werk voor de kerk heeft mijn hart en daar kan ik momenteel veel in betekenen.”
