De druppel op de gloeiende plaat

Van 8 tot en met 17 mei hebben we, Anita, onze dochter Marlou en ik (Ap Verwaijen) , een bezoek gebracht aan het kinderdorp Hart voor Haïti, Bon Repos. We zijn opgehaald van het vliegveld, en wegwijs gemaakt,
in Haïti zelf en het project door Johan Smoorenburg. Hem hadden we twee jaar geleden in Nederland ontmoet en we hebben nader kennisgemaakt met hem en zijn lieve vrouw Wylcy. Hier volgen wat indrukken van onze reis.

[cincopa AUAAh7a_9t0s]

Haïti:
Eerst het land zelf. Wat ons is opgevallen is de desolate toestand waarin het land verkeert. In de eerste plaats materieel. De aardbeving in 2010 heeft een groot deel van het land vernietigd. Johan reed ons naar de Hoofdstad. Port au Prince ziet er uit als Rotterdam na het bombardement in 1940, maar dan niet alleen het centrum, maar de hele stad. Het is een stad van 2 miljoen inwoners. Je kunt wel stellen dat er vrijwel geen gebouw meer is dat overeind staat of dat niet op instorten staat. Het epicentrum lag vlakbij deze stad. De herbouw lijkt nog helemaal niet op gang gekomen. Er wonen nog heel wat mensen in noodvoorzieningen, zoals tenten en hutjes.

Armoede:
Haïti wás natuurlijk al straatarm. Maar de aardbeving heeft er veel ellende aan toegevoegd. Vooral rond Port au Prince leven veel mensen als het ware op een vuilnisbelt. Over afstanden van kilometers zie je hutjes met naakte kinderen, geiten, honden, bergen en zakken met afval, die nooit worden opgehaald. Mensen zijn bezig geiten te slachten, rommel te verkopen, je ziet stapels mango’s, ze zijn kleren aan het verdelen, die door hulpverlening wordt verstrekt. Draai je het raam van je auto open, dan treft je
de gruwelijke stank van verrotting, die overal hangt. De regering is onmachtig – of niet bereid – iets aan de toestand van het land te veranderen, aldus Johan, die daar Papi Jean wordt genoemd.
De huidige president is een voormalige bekende zanger die geen verstand van regeren heeft. De rijken willen het land arm houden, zodat ze hun rijkdom kunnen behouden.

Geestelijk
Geestelijk is het land er even erg aan toe. Het lijkt alsof er veel christendom is. Je ziet veel kerkgebouwtjes: baptisten, zevendedagsadventisten, roomskatholiek, evangelisch, pinksteren. Je ziet veel auto’s en gebouwtjes met Bijbelse teksten of religieuze opschriften. John 3:16, Blessings, God is Good, Jesus Saves etc. Maar het geloof is meer een soort bijgeloof, en vermengd met voodoo en magie. Normaal gezinsleven bestaat er nauwelijks: mannen hebben vaak kinderen bij meerdere vrouwen, gezinnen zijn samengesteld, mannen ontbreken vaak, er is veel huiselijk geweld. Criminaliteit viert hoogtij; het is voor een buitenlander onmogelijk alleen over straat te gaan.

Het project
Dan het project Hart voor Haïti. Dat is iets heel anders. Het contrast is enorm viel ons op. Er zijn 150 weeskinderen, 50 straatkinderen, er is een weduwen en bejaardentehuis, er zijn scholen: basisschool, een middelbare school, een Bijbelschool, een opleiding voor kleuterjuffen, een beroepsopleiding. Enkele beschadigde gebouwen zijn – aardbevingbestendig – herbouwd of hersteld na de aardbeving, waarbij 7 mensen gewond zijn geraakt, die allen gelukkig weer hersteld zijn. Toen wij vóór de reis een zegen meekregen In onze kerk Jefta te Breda, vroegen we ons af of wat we gingen doen niet een druppel was op een
gloeiende plaat. Dat kun je je afvragen ook wat Hart voor Haïti betreft. 10 miljoen mensen in een min of meer desolate toestand. Wat kun je daarvoor betekenen? Daar heeft Johan Smoorenburg in 1972 niet mee gezeten. Hij is gewoon vertrokken, eerst naar Martinique, toen naar Haïti, en een werk begonnen door wat grond te kopen, en heeft met Gods hulp dit project van die grond gekregen. Wat is de invloed ervan, en wat zal de invloed zijn? Dat weet je niet. Dat weet God. Maar je kunt erover fantaseren of dromen. Ik heb jonge mannen van 30 gezien, die ooit als baby daar binnen waren gebracht, vondelingen, ten dode opgeschreven, en nu sterke jonge mannen, vol van geloof.Wie weet wordt een zo’n jonge man ooit president van Haïti. Natuurlijk zijn er ook mensen uit het dorp die zijn afgedwaald. Het lijkt allemaal zo mooi, maar teleurstellingen zijn een deel van ons leven en ons werk.’

Wat hebben wij in Haïti gedaan? Les gegeven over huwelijk en opvoeding, hoe een goede single te zijn. Marlou, onze dochter die is meegegaan, heeft 5 keer les gegeven aan a.s. kleuterleidsters en pleegmoeders over hun motivatie. Het werd allemaal goed ontvangen. Mensen zeiden: dit hebben we nog nooit gehoord. Het gaat niet om onze daden, het is wat God eraan doet. We hebben 100 exemplaren van ons boek over huwelijk mogen achterlaten voor o.m. studenten van de Bijbelschool. We hebben de collecte die Jefta had gegeven mogen overdragen. Het is investeren.

Geloof en gehoorzaamheid
Waar begint vrucht dragen mee? Met twee dingen: geloof en gehoorzaamheid. Dat heeft Johan gedaan. Hij heeft gedaan wat Abram deed, toen God zei (Zie Gen. 12:1 e.v.): De HEERE nu zei tegen Abram: Gaat u uit uw land, uit uw familiekring en uit het huis van uw vader, naar het land dat Ik u wijzen zal. Ik zal u tot een groot volk maken,
u zegenen en uw naam groot maken; en u zult tot een zegen zijn. Dat heeft Johan gedaan: simpelweg gaan in geloof.

Druppels
We zijn allemaal druppels op een gloeiende plaat. Maar veel druppels maken een zee. We zijn dankbaar wat God ons heeft laten zien, daar in Haïti. We zijn Johan dankbaar voor de zorg die hij voor ons heeft gehad. Voor de vertaling in het Creools. Voor de hartelijkheid. Ook Jojanneke, die daar werkt als verpleegster – en wat al niet – heeft ons op allerlei wijzen gediend, en Junet, ook zo’n lieverd, met haar kookkunst.

Tot slot
De opvolging van Johan en adequate financiering van het project zijn grote aandachtspunten, zeker gezien de financiële crisis. We hopen en bidden dat God zal blijven voorzien. Ook bidden we voor wijsheid van het bestuur van de Stichting Hart voor Haïti, dat achter dit bijzondere werk van God staat.

Ab Verwaijen

Volg ons op social media via: