Het leven in een gastgezin

Na de aardbeving van 2010 zijn er relatief veel jonge kinderen opgenomen. Een groot deel van deze kinderen zal dit jaar de middelbare schoolopleiding afronden. Dit betekent ook dat ze zich moeten voorbereiden op een zelfstandig leven in de maatschappij. Veel van deze kinderen hebben nog wel familie, maar zijn na de aardbeving afgestaan om financiële redenen. Met een financiële bijdrage vanuit de stichting zal het voor veel families weer mogelijk zijn om de zorg op zich te nemen. “Onze sociaal werkers zijn druk bezig te onderzoeken welke kinderen we veilig terug kunnen plaatsen in een gezin of familie. We zullen hen als stichting blijven volgen en hen ook financieel steunen als ze kunnen en willen verder leren”, vertelt Robin.

Het studiefonds wordt hiermee ook steeds actueler en verschillende van de kinderen hebben de motivatie en mogelijkheden om verder te leren. Zij willen graag in september starten met een vervolgopleiding. Robin staat hier erg positief tegenover: “Een betere toegang tot het onderwijs is voor de grotendeels jonge bevolking van Haïti hard nodig. En wie weet, misschien speelt een van onze kinderen straks als christen wel een belangrijk rol in de ontwikkeling van Haïti.”

We laten twee jongeren aan het woord die al twee jaar terug zijn bij hun familie. Beiden gaan ze nog naar school op het project en hier zijn ze dan ook regelmatig te vinden.

Lensky Pétion: “Ik heb het hier naar mijn zin”

Lensky Pétion is 18 jaar en opgegroeid op het project. Sinds twee jaar woont hij weer bij zijn vader in een hele grote wijk die Delmas heet. Dit is in de buurt van het project en daardoor kan hij hier zijn school afmaken. Hij zit nu in de laatste klas van de middelbare school en als hij slaagt kan hij naar een universiteit. “Ik vind het fijn om hier met mijn vader te wonen, het leven is wel anders dan op Bon Repos maar ik heb het hier naar mijn zin”, vertelt Lensky. Doordeweeks gaat hij naar school en in het weekend volgt hij een cursus videografie en fotografie. Verder helpt hij zijn vader in het huishouden. Hier bij zijn familie heeft Lensky alles wat hij nodig heeft. “Daarnaast ben ik hier veel vrijer om me te verplaatsen dan op het project. Dat vind ik wel fijn”, voegt hij eraan toe. Dromen voor de toekomst heeft Lensky genoeg: “Ik wil het liefst automonteur worden, maar wie weet daarnaast ook wel cameraman en fotograaf.”

Berlinda Orelien: “Ik vind het erg fijn dat ik weer bij mijn familie woon”

Berlinda Orelien is nu 19 jaar en sinds twee jaar is ze weer terug bij haar familie. Ze woont samen met haar moeder, twee zusjes en een broer aan Route de Lillavois. Dit is dezelfde straat als waar het project ligt en hierdoor kan ze nog steeds naar dezelfde school. Ze vindt het erg fijn om bij haar familie te kunnen wonen. “Sommige dingen zijn natuurlijk wel anders maar ik heb hier ook alles wat ik nodig heb”, vertelt Berlinda. Doordeweeks is Berlinda druk met school en haar huiswerk. Ook helpt ze mee in huis met schoonmaken, koken en de was doen. Ze is gemotiveerd om te leren en ze heeft haar toekomst helder voor ogen: “Ik wil graag een goede verpleegster worden zodat ik zieke mensen kan helpen.”

Volg ons op social media via: