Een schokkende ervaring
Haiti is niet vaak meer in het nieuws en lijkt voor de nieuwsgeving uit beeld verdwenen. Desondanks is er nog steeds veel hulp nodig en zijn er zeker dingen die aandacht vragen. Recentelijk was er opnieuw een aardbeving op Haiti. Het was een korte schok(gelukkig)met een kracht van 4.6. De grote aardbeving was 7. Terwijl ik (Ineke) al in bed lag, zat Andre nog wat te lezen in de huiskamer. Opeens ging het bed bewegen en de te aarde schudde. Andre riep: naar buiten! Iedereen holde naar buiten waar de schrik en angst groot waren. De kinderen werden ogenblikkelijk uit de apartementen gehaald. Ze zaten buiten op het pad met grote verschrikte ogen te kijken. Je zag de angst bij sommigen.
Johan besloot dat iedereen naar de kerk moest- wat fijn dat dat gebouw stevig is- en dat de kinderen met de tantes daar zouden blijven slapen. Zo ver dat ging natuurlijk. Het werd een heel gesjouw met matrassen de grote kinderen droegen de kleintjes. Sommigen huilden wat is het dan fijn dat je kan troosten. Het maakt dan niets uit dat je de taal niet spreekt. Gewoon op schoot en je over de kinderen ontfermen.
Voor onszelf was het een vreemde gewaarwording. Uiteindelijk zijn we maar weer naar bed gegaan. We hebben de matrassen in de huiskamer gelegd voor de open deur zodat we meteen naar buiten konden bij naschokken. We hebben weinig geslapen.
Er is geen schade maar de psychische schade is groot. Tussen de grote aardbeving en die daarvoor zat 140 jaar. Men dacht “we hebben het nu gehad voor de komende jaren”. Opeens wordt alles weer onzeker.
