Hart voor Haiti

Dankbaar

Wanneer deze nieuwsbrief uitkomt ben ik net 79 jaar geworden en alweer 13 jaar getrouwd met Wilcie. Ondanks deze hoge leeftijd en het feit dat ik voor de wereld een ‘oude man’ ben, voel ik me zeker niet oud. Daar ben ik ook dankbaar voor want er blijft genoeg te doen.

We wonen nog steeds in de Dominicaanse Republiek en zijn dagelijks druk bezig om het werk op Haïti in goede banen te leiden. We hebben meerdere malen per dag contact met de leidinggevenden ter plekke. Ook hebben we onlangs hier in de Dominicaanse Republiek een vergadering gehouden met de twee leidinggevenden van het project. Deze vergadering heeft drie dagen geduurd en in deze dagen hebben we al het werk doorgenomen.

We zijn dankbaar dat ons werk – ondanks het gevaar en de blijvende dreiging – door kan gaan. De kinderen, de oudjes en nu ook de gehandicapte jongeren zijn nog steeds veilig dankzij God. Ook de scholen hebben het afgelopen jaar redelijk normaal kunnen functioneren. Hierdoor konden de staatsexamens gewoon doorgaan en vele jongeren wachten momenteel vol spanning op hun resultaten. Genoeg reden dus tot dankzegging!

Beste vrienden, ik weet dat er ook in Nederland veel problemen zijn en dat veel families moeite hebben om rond te komen. Toch vragen we u dit werk te blijven steunen want dat is hard nodig. Wilcie en ik danken u hartelijk voor uw trouw in uw gebeden en gaven.

Hartelijke groeten en zegenwensen,

Johan en Wilcie Smoorenburg

Interview met Lourdy Theralus

Mijn naam is Lourdy Theralus. Ik geef al tien jaar het vak Frans op de school van Hart voor Haïti. Ik woon gelukkig dicht bij de school, namelijk in Lillavois. Hier ben ik ook opgegroeid.

Het afgelopen schooljaar is best een lastig jaar geweest voor ons. Door de onveiligheid, de bendes en de aanhoudende protesten en stakingen moest de school vaak gesloten blijven. Dit zorgde natuurlijk ook voor onrust bij de leerlingen. Er werd regelmatig geschoten in de buurt en daardoor voelden de kinderen zich onveilig. Dit maakte het lesgeven ook niet makkelijk. Wij als leraren hebben onze uiterste best gedaan hier goed mee om te gaan, ook door hierover te praten met de leerlingen. De leerlingen gingen na schooltijd in groepen naar huis, zodat ze zich veiliger voelden.

We hopen en bidden allemaal dat het nieuwe schooljaar goed en veilig zal verlopen. Helaas is de start van het schooljaar alweer een maand uitgesteld vanwege de vele protesten en het brandstoftekort. In plaats van begin september hopen we nu begin oktober van start te kunnen gaan.

Wat de leerlingen dit jaar vooral nodig hebben is stabiliteit. We vragen u dan ook hiervoor te bidden en dat de situatie op Haïti mag veranderen.

Hartelijke groeten en zegen,
Lourdy Theralus

Onderwijs is meer dan leren

Wanneer u deze nieuwsbrief leest zijn de meeste scholen in Nederland weer begonnen. School is voor westerse kinderen een vanzelfsprekendheid. Voor kinderen op Haïti is school het verschil tussen een leven met of zonder toekomst. Het onderwijs is voor Haïtiaanse kinderen daarnaast zo veel meer dan rekenen en taal. Het gaat ook om contact met leeftijdsgenoten en veel kinderen krijgen op school hun enige voedzame maaltijd op een dag.

Armoede, analfabetisme en onwetendheid gaan hand in hand. Landen die arm zijn hebben geen geld om een goed onderwijssysteem op te zetten. Zonder onderwijs blijft de bevolking ongeschoold en onwetend. Onwetende mensen zien geen mogelijkheden om uit de armoede te ontsnappen. Ook hebben arme mensen meestal geen geld om hun kinderen naar school te sturen. Vaak is de aanschaf van het vereiste schooluniform al een onoverkomelijke drempel.

De overheid van Haïti is zeer slecht georganiseerd en heeft geen middelen voor basisvoorzieningen zoals onderwijs en gezondheidszorg. Hierdoor blijft de bevolking in een vicieuze cirkel bewegen. Hart voor Haïti wil deze cirkel voor zoveel mogelijk kinderen doorbreken. Dit doen we o.a. met het studiefonds dat we recent hebben opgericht; hiermee geven we kinderen toegang tot onderwijs. Helpt u ons mee om zoveel mogelijk kinderen de kans te geven los te breken van armoede zodat ze een leven mét toekomst op kunnen bouwen?

Robin Vlug, voorzitter Hart voor Haïti.

De jeugd heeft een toekomst

Door de gewijzigde veiligheid op Haïti, maar ook door nieuwe inzichten en om het project voor te bereiden op de toekomst, zijn we ons meer gaan richten op onderwijs. Dit in de breedste zin van het woord. Christelijk onderwijs op de basisschool, maar ook op de Bijbelschool en in de zomerkampen. Met daarnaast een christelijke opvoeding voor de kinderen die aan onze zorg zijn toevertrouwd. Ook zorgen we dat kinderen zich kunnen redden in het leven en de mogelijkheid hebben om zelf Gods woord te onderzoeken. Zo hopen we onze jeugd een toekomst te geven.

Over onze jeugd
Op Bon Repos wonen momenteel 67 kinderen. Achttien van deze kinderen zijn nu 18 jaar en hiervan gaan er binnenkort zestien terug naar hun familie. De andere twee hebben geen familie en zullen dus voorlopig op het kinderdorp blijven. Als stichting blijven we verantwoordelijk voor de verdere beroepsopleiding van deze jongeren. Ook wanneer ze teruggaan naar hun familie! We onderhouden altijd nauw contact met de jongeren die naar hun familie terugkeren en helpen ook bij ziekte en andere problemen die zich voor kunnen doen.

De kinderen zonder familie zijn deze zomer op het project gebleven. Voor hen hebben we leuke en speciale activiteiten georganiseerd om zo de vakantie te vieren. De kinderen die wel familie hebben en hier goed en veilig kunnen verblijven zijn afgelopen zomer – zoals elk jaar – naar huis gegaan voor de vakantieperiode. Ditmaal hebben we de ouders en familieleden echter gevraagd om de kinderen voor zover het mogelijk is niet terug te sturen naar het project. We willen eerst afwachten hoe de situatie zich verder ontwikkelt en tot die tijd zijn ze thuis veiliger dan op Bon Repos.

Het project is gelukkig nog niet overvallen maar elke avond is het geluid van schietpartijen in de buurt duidelijk te horen. Hierdoor is er ook op het project angst en stress. De kinderen die bij hun familie kunnen blijven laten we uiteraard niet aan hun lot over. Ze krijgen dezelfde hulp die de jongeren op Bon Repos ook krijgen. Ook krijgt de familie een geldbedrag om eten e.d. van te kopen.