Sandra is directrice in het bejaardenhuis
“Ik had het niet verwacht, maar ik ben oprecht gaan houden van de oudjes”
Onlangs maakte Sandra Alexandre voor het eerst een reis buiten Haïti. Ze kwam naar Nederland om samen met Johan en Wilcie te vertellen over het werk op het dorp. Als directrice van het bejaardenhuis gaf ze op scholen en in
kerken inzicht in haar werk voor de bejaarden. Sandra: “Deze reis was de grootste ervaring in mijn leven. Daar ben ik zo blij mee. Ik denk er iedere dag aan. Maar het terugkomen op Haïti was best moeilijk. Want dan begrijp je pas hoe arm het land is en hoe slecht Haïti eraan toe is.”
Ik ben geboren in de binnenstad van Port-au Prince en daar ook opgegroeid. Uit die tijd ken ik Wilcie, we woonden niet ver bij elkaar vandaan en hebben altijd contact gehouden. Ik werkte op de administratie van een commercieel
bedrijf toen Wilcie mij vroeg of ik op Bon Repos wilde komen werken, om het ouden van dagenhuis te runnen. In januari 2019 werk ik er al 4 jaar en heb het uitstekend naar mijn zin.”
“Werken met ouderen is heel bijzonder. Ik had dit ook nooit gedacht, maar ben oprecht gaan houden van de oudjes. We komen van alles tegen. Er zijn oudjes met Alzheimer en ouderen die wat extra verzorging nodig hebben. Maar het is altijd bijzonder. Wat ik wel heel leuk vind is dat ik verhalen hoor van vroeger over Haïti die ik niet kende. Ik leer dus nog veel ook. De oudjes zijn ook altijd erg dankbaar als ik ze aandacht en liefde geef. ”
“Ik moet alles regelen, van eten tot medicijnen en zorgen dat alles op tijd gebeurt. Als er bijvoorbeeld afspraken zijn bij de dokter, dan moet ik ervoor zorgen dat de chauffeur dat weet en er op tijd is. Ook moet/mag ik er op toezien dat de persoonlijke verzorging goed wordt gedaan. We hebben een uitstekende verpleegster met wie ik samenwerk. Ook moet ik zorgen dat het personeel het werk goed doet en soms ook conflictjes bijleggen. Een drukke maar mooie taak.”
“Ik doe een psycho/sociaal programma met de oudjes waar ik erg enthousiast over ben. We doen dat in groepen en praten dan met de oudjes over waar ze vandaan komen, hoe ze hebben geleefd, hoe ze op Bon Repos zijn gekomen… Ik krijg dan heel wat te horen, de oudjes praten dan honderduit. Ook hebben we samenkomsten en houden bidstonden samen en doen we spelletjes met
elkaar.”
“Ik zou ze van tijd tot tijd eens mee willen nemen met een bus, om een rit te maken. Maar dat is heel moeilijk, ze worden wagenziek en geven over, of
we moeten stoppen voor een sanitaire stop. Wat erg lastig is, ook in Haïti. Dus dat gaat niet meer. Toen ik in Nederland was heb ik met Johan en Wilcie ook een Nederlands bejaardenhuis bezocht. We spraken in de aula van een bejaardentehuis in Bilthoven en mochten daar een kamer bezoeken.
Uiteraard met toestemming van de oude vrouw die daar woonde en die ineens twee zwarte vrouwen op bezoek kreeg, wat ze prachtig vond. Het was een verzorgingstehuis is mij uitgelegd. Het was zo’ n mooie ruime kamer met een eigen badkamer… het was prachtig. Gelukkig kan ik zeggen dat ondanks dat het bij ons veel eenvoudiger is, onze oudjes ook heel gelukkig zijn!”
Volg ons op social media via:
Publicatie datum / laatste wijziging: 15 dec 2018